Vruuger
In augustus 1975 ben ik geboren als jongste dochter van 3 kinderen in een bakkersgezin. Onze woonkamer en keuken waren de doorloop van bakkerij naar winkel en er was dus altijd bedrijvigheid om me heen. Onze ouders moesten hard werken, mijn vader als bakker in zijn toko ‘achter’ en mijn moeder in de winkel ‘voor’. Daarnaast waren er nog een ‘knecht’, zoals ze dat in die tijd noemden, en een winkelmeisje die eigenlijk onderdeel van ons gezin waren.
​
Een behoorlijk hectisch en druk gebeuren waarin tijd en aandacht niet altijd voor ons waren omdat de klant nou eenmaal koning was.
Wel gingen we vaak naar het wandelbos met de hond of midgetgolven of fietsen bij Piet plezier. Ook de ritjes achterin de bestelauto met het hockeyteam van mijn broer waren erg grappig. Mijn zus volgde ik vaak op in hobby’s waarvan ik niet zeker ben of het wel mijn ding was (ballet en paardrijden). Mijn moeder was altijd actief op de basisschool met de musical of oliebollen bakken met carnaval, mijn vader vooral in de bakkerij.
Druk
In mijn herinnering was het altijd druk en viel ik een beetje weg in ‘het feestgedruis’ (de drukte dus). Nu was ik verre van stil en dus behoorlijk aanwezig, om gehoord te worden wat vertaald werd als vervelend. De drukte en al die mensen om me heen die bij ons aanwezig waren, heb ik ervaren als het gemis aan een veilige haven. De hond was in dit gevoel wel heel belangrijk en zorgde daarin voor een gevoel van geborgenheid en zuiverheid. Honden zijn daarin altijd de rode draad geweest!
Over hooggevoeligheid, ADHD, ADD, Autisme, hoogbegaafdheid en dat soort zaken was nog niet zoveel bekend dus werd je in die tijd makkelijk bestempeld als lastig, druk, aanwezig enz. En dat was dat.
Ik trok in mijn schooltijd dus mensen aan die pasten bij mijn gevoel en kwam soms in situaties die achteraf niet altijd even ‘handig’ waren, haha. Maar dat hoort ook wel een beetje bij opgroeien, leren en ontwikkelen. Ik koos toen voor de mensgerichte opleiding AW (agogisch werk). Daarin begon ik langzaam wat meer te begrijpen over mensen, emoties en mezelf.
Zoektocht
Na de geboorte van mijn eerste zoon (2001) kwam ik in aanraking met Reiki en dat voelde meteen helemaal goed en kloppend. Vanaf die tijd ging ik me richten op de spirituele wereld en kennis over de verschillende ‘stoornissen’. Zo kwam ik bij een spiritueel therapeut terecht die mij voorstelde ook de opleiding te gaan doen om mijn gevoeligheid beter te kunnen kanaliseren en begrijpen. Boeken die zorgden voor de ‘aha-erlebnis’ lieten me inzien dat alles wat ik gevoeld en ervaren had niet zo apart was.
Een scheiding maakte me op een bepaalde manier vrij van oude energieën en ik ging door met 2 zoontjes en een opleiding tot spiritueel therapeut. Wat een bijzondere reis was dat! Mooie mensen, fijne contacten, werken met energie en door diepe dalen met bijzondere uitkomsten. Ik wilde nog meer hiervan leren dus volgden nog opleidingen en cursussen op gebied van Stoel-, kinder-, ontspannings- en hoofdmassage, Shambhala Reiki en Matrixcoaching (NLP).
Met al deze vergaarde kennis en energie ging ik werken in de kinderopvang na verschillende functies op administratief en reprografisch vlak te hebben gehad. Hier heb ik zo’n 10 jaar mijn opgedane kennis kunnen testen totdat toch de drukte weer de overhand nam en ik met en Burn-out thuis kwam en opnieuw mocht zoeken naar de juiste weg voor mij. Het leven om ons heen vraagt en verlangt veel van ons en langzaam verlies je stiekem toch weer de wetenschap van wat je opgebouwd hebt, krijg je weer nieuwe lessen op je pad. Ik liet me weer vangen in het ‘spel van anderen’ die eigen behoeften en doelen hebben. Het zien dat dingen niet meer samen lopen en opnieuw kiezen, kan heel beangstigend zijn en als je zelf geen stap zet, dan wordt hij voor je gezet. Je lijf liegt niet tegen je en trekt aan de bel. Ben je nog open genoeg om te luisteren? Inmiddels samenwonend met mijn vriend en onze fantastische hond en 2 puberzonen begon dus een nieuwe zoektocht.
Life is supposed to be FUN!
Opnieuw tijd om écht goed te gaan luisteren naar wat het leven van me wil? Wat ik wil? Welke kant past mij? Durf ik dat? Kan ik dat? Ben ik goed genoeg?
Iedere keer weer voelen, mild zijn voor mezelf (een hele klus), de oordelen om me heen los proberen te laten, te vertrouwen op wat ik geleerd heb, wat ik voel en welke weg steeds weer voor me ligt die vraagt om bewandeld te worden. Met de gezinsuitbreiding van onze Roemeense schone (een mooi hondje van ong 3 jaar oud) en haar eigen rugzakje (trauma's), brengen onze honden steeds weer helderheid en veiligheid en ook vragen, geven zij veel inzichten in emoties en gedrag en welke weg mij past. Het helpen van anderen loopt hier als een rode draad doorheen, met alle ervaringen, gevoelens, kennis die ik vergaard heb, het als vanzelf met anderen meevoelen, maakt dat dat is waar ik me fijn bij voel en waar ik energie van krijg. En zo ook zingen voor ouderen met een lieve vriendin waarin FUN the key-factor is!
De kennis van de Wet van aantrekking, die ik volop getest heb en die voor mij zo waar is, zo kloppend voelt, is als een leidraad. Een weg te volgen. Steeds wanneer ik me afstem op deze energie, deze woorden, wordt alles helder en wil ik dit zo graag delen! Deze kennis, dit oefenen, zou voor kinderen al zo veel kunnen brengen om hen op een pad te brengen van zelf kiezen, voelen, vertrouwen, weten en wandelen in de kracht van hun eigen kunnen! Dat is mijn streven, anderen dat geven waar ik als kind zelf zo’n behoefte aan had. Dat wil ik graag (terug) brengen in een wereld die zoveel van ons allemaal vraagt, ons regelmatig uit ons eigen weten haalt, ons lessen voorschotelt en ons juist vraagt om krachtiger bij onszelf te blijven. Te vertrouwen op ons eigen kunnen, onze intuïtie, onze weg, onze missie en die met FUN en mildheid kunnen bewandelen.
Ik neem je graag een stukje mee op het pad van FUN en Feeling good!
Liefs Femke
